نانوحسگرهای مبتنی بر گرافن
نانو حسگرها از لحاظ بعد هندسی به 8 حالت نانولوله، نانوفیبر، نانوسیم، نانو حفره، نانوکاوشگر، نانوذره، نقاط کونتومی و نانوفیلم تقسیم می شوند.
اساس نانوحسگرها به دست آوردن اطلاعات در ابعاد اتمی و انتقال آن به حالت ماکروسکوپیک برای آنالیز داده هاست.
مکانیسم تشخیص از طریق دقت در شناسایی اتم ها یا مولکول های خاصی است که به وسیله ی اندازه گیری تغییر حجم، غلظت، جابجایی، فرکانس، سرعت، الکتریسیته، نیروهای مغناطیسی و دما شناسایی می شوند. نوع متغیرهایی که با نانوحسگر شناسایی می شود به شش گروه تقسیم بندی می شود: متغیرهای مکانیکی، الکتریکی، نوری، شیمیایی، حرارتی و مغناطیسی. محدودیت نانوحسگر در اندازه گیری رسانایی الکتریکی در نیم رساناها یک بحث جدی بوده و بسیاری از کارهای ارائه شده تاکنون از تشخیص گارها با انرژی جذب پایین و غلظت های متفاوت گاز ناتوانو بوده و همچنین وابستگی حساسیت نانوحسگرهای نیمه رسانا در شرای محیطی یکسان، متفاوت است.
در میان موادنانو، نانولوله های کربنی و صفحات گرافنی، کاربردی گسترده در نانو حسگرها دارند زیرا دارای خواص مکانیکی و الکتریکی ویژه ای هستند و دامنه ی فرکانسی و حسگری بالا داشته و جرم کمی نیز دارند و از این رو تعداد کمی از ااتم ها و مولکول های خارجی اطراف نانوحسگر، می تواند تغییر فراوانی را در فرکانس های تشدید و سرعت های موجی آن ایجاد کند. عموما تقسیم یندی طراحی نانو تشدید کننده ها به دو رش است: ارتعاشی (برای فرکانی تشدید) و انتشار موجی (برای سرعت های موجی)؛ که اساس آن ها شناسایی تغییر فرکانس تشدید یا سرعت های موجی در نانو حسگرهاست که ناشی از اتصال اتم های خارجی و مولکول ها با سطح حسگر است.
چالش اصلی شناسایی تغییر قابل توجه در فرکانس های تشدید یا سرعت موج در وضوح بالاست. با توجه به کاربرد گسترده گرافن در تشخیص و آشکارسازی جرم های مختلف، به نظر می رسد که حین انجام عملیات آشکارسازی، خواص گرافن تغییر نماید و از همین تغییر خواص گرافن می توان جهت کاربردهای حسگری بهره های بسیاری برد.
